Herkesin bir rengi vardır bilir misin? 5 sene önceydi. Bir falcı da, bir teyze söylemişti. " herkesin bir rengi vardır, seninki rengarenk mavi gibi ama tam değil, mavi ağırlıklı araları kırmızı, turuncuda var... Sen rengini bulana kadar rengarenksin.." Yıllar sonra tekrar karşıma çıktı bu hikaye, aynı soruyu tekrar duydum " "herkesin bir rengi var bilir misin ? ... " ben rengim ne bilmiyorum.. Bulamadım, ya da birden fazla ben görmüyorum. Ama rengi olan bir Adam'ı anlatacağım şimdi sana..
Mavi.. Rengi mavi. Kendi gibi. Gökyüzü gibi.. Deniz gibi.. Soyadında uyumlu beyaz bulutların mavi gökyüzüne yakıştığı gibi.. Mavi..
Resmini ilk gördüğümde "Mavi çok yakışıyor ona.." demiştim. Onu ilk gördüğümde siyahtı üstündeki, ama etrafında mavi bir Işık vardı. Kabına sığmaz kahverengi bakışlar, mavi bir gökyüzü gibi huzur verir mi insana? ...
Ne olduğunu nasıl olduğunu bilmeden, "bir mavilik sardı" her yanımızı. Kabıma sığmazken ben onu arar olmuştum. Kendine bile bağlanmayan ben, koşulsuzca onu bekler olmuştum. Evet ona aşık olmuştum..
Kaçmak gelmişti ilk başta içimden,
ya kötü olursa her şey,
denemeden bilemesin ki ya ...Hayatım alt üst olursa?
" nerden biliyorsun altının üstünden daha iyi olmadığını.. ? "
Ben daha bi yere Gidemen, yerimde de duramadan, kimseye bişi diyemeden elimi tutmuştu mavi rengi olan adam.
Nasıl giderdim ki. Gökyüzü vardı sanki Önümde, Güneşli bir hava da Masmavi denizdeki dalga sesi..
Gökyüzünün karabulutlarla kapanma ihtimali bile ürkütürken beni, nasıl gidebilirim ki...
Dalgalı geçmişimi sığ mavilikler de ararken
Gidişlerim, kırıklıklarım
Bitmez tükenme zihin akışlarım
hepsi yalanmış sevgilim... Hepsi o dakika bitermiş..
Geçmiş, gerçekten gitmiş, bitmiş..
Uyanmışım meğer,
Tek gerçek şimdiymiş.
Şimdi ise ben
8 e 14 ten beri
Mavi gökyüzündeki
bulut'ları seyrediyorum..
Sonsuzluk varsa eğer
Sonsuz mavi'yi seçip " tabiki evet" diyorum..